อย่ารักใครมากไป
อย่ารักใครมาก จนกลายเป็นหลง
อย่าคิดว่ารักจะมั่นคง จนไม่เผื่อใจไว้
อย่าคิดว่าชีวิต จะสนุกสนาน เสมอไป
เพราะ..เมื่อเรา..ไม่เหลือใคร
ก็ต้องเรียนรู้ให้ได้ “ที่จะอยู่เพียงลำพัง”
อย่าคิดว่ารักจะมั่นคง จนไม่เผื่อใจไว้
อย่าคิดว่าชีวิต จะสนุกสนาน เสมอไป
เพราะ..เมื่อเรา..ไม่เหลือใคร
ก็ต้องเรียนรู้ให้ได้ “ที่จะอยู่เพียงลำพัง”
ก็แค่คนหนึ่งคน
ก็แค่คนหนึ่งคน……ที่เธอไม่สนใจ
มันจะสำคัญอะไร….ในเมื่อเป็นคนที่เธอไม่ต้องการ
ถ้าเจอกันแล้ว…ชั้นกลายเป็นคนที่น่ารำคาญ
ก็คบกันแบบผ่านๆ…อีกไม่นานเธอหรือก็คงลืม….
มันจะสำคัญอะไร….ในเมื่อเป็นคนที่เธอไม่ต้องการ
ถ้าเจอกันแล้ว…ชั้นกลายเป็นคนที่น่ารำคาญ
ก็คบกันแบบผ่านๆ…อีกไม่นานเธอหรือก็คงลืม….
เจ็บกว่าการจากลา
เจ็บกว่าการ “จากลา” คือการ “จากกันโดยที่ยังไม่ได้ลา”
เจ็บกว่าการ “จากกันโดยที่ยังไม่ได้ลา” คือการ “กลับไปหาไม่ได้อีกแล้ว”
เจ็บกว่าการ “จากกันโดยที่ยังไม่ได้ลา” คือการ “กลับไปหาไม่ได้อีกแล้ว”
ภูผาสูง…แม้จะแกร่ง…สักเพียงใด
ภูผาสูง…แม้จะแกร่ง…สักเพียงใด
แต่หาได้…มั่นคง…ดั่งเขาว่า
มันก็ยัง…ผุกร่อน…ตามกาลเวลา
ในไม่ช้า…ก็อาจเป็น…แค่เศษทราย
แต่หาได้…มั่นคง…ดั่งเขาว่า
มันก็ยัง…ผุกร่อน…ตามกาลเวลา
ในไม่ช้า…ก็อาจเป็น…แค่เศษทราย
นับประสาอะไร…กับคำคน
ที่ใจตน…ยังไม่อาจ…รักษาได้
แต่ก่อนเก่า…เคยบอก…ให้เราทั้งใจ
แล้วไฉน…ตอนนี้…กลับหมดรักกัน
ที่ใจตน…ยังไม่อาจ…รักษาได้
แต่ก่อนเก่า…เคยบอก…ให้เราทั้งใจ
แล้วไฉน…ตอนนี้…กลับหมดรักกัน
ตะวันแม้นลับฟ้า ไม่ลับตาตลอดไป
ตะวันแม้นลับฟ้า
ไม่ลับตาตลอดไป
จักหวน..คืนมาใหม่
ไม่จากไกลตลอดกาล
ไม่ลับตาตลอดไป
จักหวน..คืนมาใหม่
ไม่จากไกลตลอดกาล
สายน้ำรินเรื่อยไหล
ไหลหลับไปสุดสายตา
ไม่หวนคืนกลับมา
ไหลลับตาตลอด….ไป
ไหลหลับไปสุดสายตา
ไม่หวนคืนกลับมา
ไหลลับตาตลอด….ไป
เธอเป็นเช่นสายน้ำ
หรือตะวันอันแจ่มใส
จักหวนคืนมาใหม่
หรือจากไกล…..ตลอดกาล
หรือตะวันอันแจ่มใส
จักหวนคืนมาใหม่
หรือจากไกล…..ตลอดกาล
จากวันนั้น..แสนนาน..จนวันนี้
..จากวันนั้น..แสนนาน..จนวันนี้
..จากน้ำตา..ที่ร่วงพราว..ราวสายฝน
..จากหัวใจ..ที่ปวดร้าว..จนเกินทน
..เจ็บปวดจน..ไม่อาจย้ำ..จำน้ำตา
..จากน้ำตา..ที่ร่วงพราว..ราวสายฝน
..จากหัวใจ..ที่ปวดร้าว..จนเกินทน
..เจ็บปวดจน..ไม่อาจย้ำ..จำน้ำตา
..จากชีวิต..อ่อนละมุน..ไม่อุ่นหนาว
..จากเรื่องราว..ร้าวฝัน..วันผวา
..ไม่เหลือเธอ..คนดี..ที่ผ่านมา
..ถวิลหา..ความหวานไหว..ใจไม่คืน
..จากเรื่องราว..ร้าวฝัน..วันผวา
..ไม่เหลือเธอ..คนดี..ที่ผ่านมา
..ถวิลหา..ความหวานไหว..ใจไม่คืน
คืนที่เหงา
คืนที่เหงาทำได้แค่แหงนมองดาวบนราวฟ้า
กลางวันเหว่ว้าก็ไม่รู้จะหันหน้าไปทางไหน
จะแหงนหน้ามองฟ้า…ก็กลัวแสงอาทิตย์อุทัย
แสงแดดร้อนแรงเหลือหลาย…คงไม่ง่ายจะแหงนมอง
กลางวันเหว่ว้าก็ไม่รู้จะหันหน้าไปทางไหน
จะแหงนหน้ามองฟ้า…ก็กลัวแสงอาทิตย์อุทัย
แสงแดดร้อนแรงเหลือหลาย…คงไม่ง่ายจะแหงนมอง
เปิดเพลงก็มีแต่เพลงเศร้า-เศร้า
ฟังทีไรก็เหงา…มีแต่เรื่องเก่า-เก่าของเราสอง
คิดขึ้นมาทีไรหัวใจก็สั่งให้น้ำตานอง
เมื่อไหร่นะ…เมื่อไหร่ความหม่นหมองจะจางไป
ฟังทีไรก็เหงา…มีแต่เรื่องเก่า-เก่าของเราสอง
คิดขึ้นมาทีไรหัวใจก็สั่งให้น้ำตานอง
เมื่อไหร่นะ…เมื่อไหร่ความหม่นหมองจะจางไป
ถึงว่าจะ ไม่มีคน คอยคิดถึง
ถึงว่าจะ ไม่มีคน คอยคิดถึง
ถึงว่าจะ ไม่มีใคร มาซึ้ง กับคำหวาน
ถึงแม้ว่า ไม่มีใคร คอยฝันด้วย ในวันวาน
ก็จงหวาน กับวันที่ ไม่มีใคร
ถึงว่าจะ ไม่มีใคร มาซึ้ง กับคำหวาน
ถึงแม้ว่า ไม่มีใคร คอยฝันด้วย ในวันวาน
ก็จงหวาน กับวันที่ ไม่มีใคร
ทุกค่ำคืนไม่มีเธอคอยเคียงข้าง
ทุกค่ำคืนไม่มีเธอคอยเคียงข้าง
ฉันอ้างว้างโดดเดียวเศร้าหวั่นไหว
หัวใจฉันร่ำร้องฝากลมไป
วอนให้ใจเธอนั้น..กลับคืนมา
ฉันอ้างว้างโดดเดียวเศร้าหวั่นไหว
หัวใจฉันร่ำร้องฝากลมไป
วอนให้ใจเธอนั้น..กลับคืนมา
คิดถึงเธอ..คนดี..ที่ฝันใฝ่
..คิดถึงเธอ..คนดี..ที่ฝันใฝ่
..อยู่แห่งใด..หัวใจ..ให้หายเหงา
..แม้ไม่เหลือ..ความทรงจำ..คำว่าเรา
..ขอรับเอา..ความคิด..ที่ผิดเอง
..อยู่แห่งใด..หัวใจ..ให้หายเหงา
..แม้ไม่เหลือ..ความทรงจำ..คำว่าเรา
..ขอรับเอา..ความคิด..ที่ผิดเอง
..ค่ำคืนนี้..ได้ยินเพียง..เสียงสะอื้น
..ยามหลับตื่น..ฝืนทน..จนผวา
..ไม่เหลือแล้ว..สิ่งใด..ในแววตา
..เมื่อต้องมา..พรากจากเขา..เราผิดเอง.
..ยามหลับตื่น..ฝืนทน..จนผวา
..ไม่เหลือแล้ว..สิ่งใด..ในแววตา
..เมื่อต้องมา..พรากจากเขา..เราผิดเอง.
เธอกลับมาวันนี้
เธอกลับมาวันนี้
เธอบอกว่าเราจบกันเถอะนะ
เธอบอกขอโทษพร้อมกับคำบอกลา
เธอบอกลาพร้อมกับคำว่าไม่ได้ตั้งใจ
เธอบอกว่าเราจบกันเถอะนะ
เธอบอกขอโทษพร้อมกับคำบอกลา
เธอบอกลาพร้อมกับคำว่าไม่ได้ตั้งใจ
เธอไม่ได้ตั้งใจจะเจอเขา
เธอไม่ได้ตั้งใจจะลืมคำว่าเราใช่ไหม
เธอไม่ได้ตั้งใจจะจากไป
หรือเธอไม่เคยตั้งใจ…ที่จะรักกัน
เธอไม่ได้ตั้งใจจะลืมคำว่าเราใช่ไหม
เธอไม่ได้ตั้งใจจะจากไป
หรือเธอไม่เคยตั้งใจ…ที่จะรักกัน
แค่ตัดสินใจจะเป็นฝ่ายบอกลา
แค่ตัดสินใจจะเป็นฝ่ายบอกลา
เพียงแค่คิดขึ้นมาน้ำตาก็ไหล
ก็แค่อยากพยายามจะทำใจ
เพราะยังไงก็คงได้…ใกล้กับเธอ
เพียงแค่คิดขึ้นมาน้ำตาก็ไหล
ก็แค่อยากพยายามจะทำใจ
เพราะยังไงก็คงได้…ใกล้กับเธอ
ดูแลตัวเองให้ดี
ดูแลตัวเองให้ดี
เพราะนับตั้งแต่ วันนี้ เธอจะไม่มีฉัน
คนที่คอยห่วงใย เอาใจใส่ กันและกัน
ฟ้ากว้าง กว้าง จะขวางกั้น เราห่างไกล
เพราะนับตั้งแต่ วันนี้ เธอจะไม่มีฉัน
คนที่คอยห่วงใย เอาใจใส่ กันและกัน
ฟ้ากว้าง กว้าง จะขวางกั้น เราห่างไกล
อาจทำได้แค่คิดถึง
คำ คำหนึ่ง ที่อาจซาบซึ้ง อาจหวั่นไหว
แต่ไม่มีวัน จะหวนกลับคืนไป
ขอแค่เป็นกำลังใจ ให้ก้าวเดินไป เจอแต่สิ่งที่ดีๆ
คำ คำหนึ่ง ที่อาจซาบซึ้ง อาจหวั่นไหว
แต่ไม่มีวัน จะหวนกลับคืนไป
ขอแค่เป็นกำลังใจ ให้ก้าวเดินไป เจอแต่สิ่งที่ดีๆ
ในเมื่อเราไม่อาจพบกันที่ครึ่งทาง
ในเมื่อเราไม่อาจพบกัน ที่ครึ่งทาง
และอะไรหลายหลายอย่าง เราก็ไม่อาจปรับเข้าหา
เอาอย่างนี้ไหมคนดี
… เลิกกัน…เผื่อจะดีกว่า
เพราะเราต่างไม่ต้องอึดอัดเมื่อสบตา….
และต่างไม่ต้องทนมองหน้า
…ด้วยสายตาที่ไม่อาจสนิทใจ
และอะไรหลายหลายอย่าง เราก็ไม่อาจปรับเข้าหา
เอาอย่างนี้ไหมคนดี
… เลิกกัน…เผื่อจะดีกว่า
เพราะเราต่างไม่ต้องอึดอัดเมื่อสบตา….
และต่างไม่ต้องทนมองหน้า
…ด้วยสายตาที่ไม่อาจสนิทใจ
ก็เธอบอกกับฉันเองใช่ไหม
ก็เธอบอกกับฉันเองใช่ไหม
ว่าเธอเองไม่มีใคร…นอกจากฉัน
แต่ดูสิ ทุกสิ่งที่เธอทำ
ตรงข้ามกับสิ่งที่เธอนั้นบอกมา
ว่าเธอเองไม่มีใคร…นอกจากฉัน
แต่ดูสิ ทุกสิ่งที่เธอทำ
ตรงข้ามกับสิ่งที่เธอนั้นบอกมา
ฉันยิ่งรู้จักเธอมากเท่าไหร่
ก็ยิ่งไม่เข้าใจมากเท่านั้น
อยากจะคุยก็คุย อยากจะมาก็มา
อยากจะหนีหน้าก็หายไป
ก็ยิ่งไม่เข้าใจมากเท่านั้น
อยากจะคุยก็คุย อยากจะมาก็มา
อยากจะหนีหน้าก็หายไป
เธอบอกว่าฉัน ไม่เหมือนใคร
เธอบอกว่าฉัน ไม่เหมือนใคร
เธอบอกฉันเข้าใจเธอเสมอ
เธอบอกเธอรักฉันมากนะเออ
อยากอยู่ด้วยเสมอ…ทุกเวลา
เธอบอกฉันเข้าใจเธอเสมอ
เธอบอกเธอรักฉันมากนะเออ
อยากอยู่ด้วยเสมอ…ทุกเวลา
แต่วันนี้ทุกสิ่งกำลังแปรเปลี่ยน
จากที่เคยมาวนเวียนอยู่ใกล้ๆ
แล้วจู่ๆ เธอก็มาลาหายไป
เป็นอะไร ..เธอเป็นอะไรเธอ
จากที่เคยมาวนเวียนอยู่ใกล้ๆ
แล้วจู่ๆ เธอก็มาลาหายไป
เป็นอะไร ..เธอเป็นอะไรเธอ
อยากจะจำ ว่ารัก ก็จำเถิด
อยากจะจำ ว่ารัก ก็จำเถิด
หากก่อเกิด กำลังใจ ในทุกหน
อยากจะคิด ถึงใคร สักหนึ่งคน
ไม่ใช่เรื่อง ต้องทน หักห้ามใจ
หากก่อเกิด กำลังใจ ในทุกหน
อยากจะคิด ถึงใคร สักหนึ่งคน
ไม่ใช่เรื่อง ต้องทน หักห้ามใจ
เพียงแต่ต้อง ยิ้มได้ ในภาพเก่า
เมื่อตัวเรา เลือกจำ ทำได้ไหม
มีความสุข เมื่อนึก ถึงวันไกล
เรื่องเศร้าเศร้า ทิ้งไป ไม่จดจำ
เมื่อตัวเรา เลือกจำ ทำได้ไหม
มีความสุข เมื่อนึก ถึงวันไกล
เรื่องเศร้าเศร้า ทิ้งไป ไม่จดจำ
อยู่กับฉันสักนาทีได้ไหม
อยู่กับฉันสักนาทีได้ไหม……สุดท้ายเท่านั้น
เพื่อมองเธอให้เต็มตา …… ก่อนลาจากกัน
ขอไออุ่นจากเธออีกครั้ง….. ก่อนเธอจะไป
เพื่อมองเธอให้เต็มตา …… ก่อนลาจากกัน
ขอไออุ่นจากเธออีกครั้ง….. ก่อนเธอจะไป
ขอกอดเธออีกครั้ง….และบอกกับเธอว่า “ฉันยังคงมั่น”
….เป็นคำสุดท้าย….
ขอเก็บเป็นภาพความทรงจำ…..ที่มีค่ากับหัวใจ
แล้วจะปล่อยให้เธอไป……ไม่รั้งไว้เลย
….เป็นคำสุดท้าย….
ขอเก็บเป็นภาพความทรงจำ…..ที่มีค่ากับหัวใจ
แล้วจะปล่อยให้เธอไป……ไม่รั้งไว้เลย
ใบไม้สั่นไหว…ไปตามแรงลม
ใบไม้สั่นไหว…ไปตามแรงลม
คลื่นลมเข้าข่ม…เมื่อฝนตกแรง
โปรดเถอะช่วยแจ้ง…บอกข่าวคนดี
ก่อนใจดวงนี้…จะปวดเกินทน
คลื่นลมเข้าข่ม…เมื่อฝนตกแรง
โปรดเถอะช่วยแจ้ง…บอกข่าวคนดี
ก่อนใจดวงนี้…จะปวดเกินทน
คงไม่ต่างกัน…ที่ฉันอ้างว้าง
ต้องทนยืนกลาง…ฝนที่ตกแรง
เจ็บในใจนัก…ปวดทรมาน
เจ็บเกินต้านทาน…แม้ฝนปลอบใจ
น้ำใสในตา…ก็ไม่จางหาย
โดดเดี่ยวเดียวดาย…ไร้คนสนใจ
ต้องทนยืนกลาง…ฝนที่ตกแรง
เจ็บในใจนัก…ปวดทรมาน
เจ็บเกินต้านทาน…แม้ฝนปลอบใจ
น้ำใสในตา…ก็ไม่จางหาย
โดดเดี่ยวเดียวดาย…ไร้คนสนใจ
ฝนชะกิ่งไม้…ก้านใบไหวตาม
ฝนชะกิ่งไม้…ก้านใบไหวตาม
พร่างพราวหยดน้ำ…ร่วงพรูลงดิน
หลั่งไหลลัดเลาะ…เลียบเลียงแอ่งหิน
ชะล้างมูลดิน…เป็นสายธารา
พร่างพราวหยดน้ำ…ร่วงพรูลงดิน
หลั่งไหลลัดเลาะ…เลียบเลียงแอ่งหิน
ชะล้างมูลดิน…เป็นสายธารา
คงไม่ต่างกัน…ที่ฉันอ้างว้าง
ยืนอยู่ท่ามกลาง…หยาดหยดน้ำตา
ร่วงรินเป็นสาย…เปรอะเปื้อนใบหน้า
ไหลอาบแก้มมา…เหมือนว่า…จะปลอบใจ
ยืนอยู่ท่ามกลาง…หยาดหยดน้ำตา
ร่วงรินเป็นสาย…เปรอะเปื้อนใบหน้า
ไหลอาบแก้มมา…เหมือนว่า…จะปลอบใจ
มีเพียงน้ำตา…ที่หลั่งมาเป็นเพื่อน
เพื่อให้ลางเลือน…ลืมจากเยื่อใย
ความหลังอดีต…ที่เธอทำไว้
คงไม่มีใคร…ลบเลือนได้….นอกจากน้ำตา
เพื่อให้ลางเลือน…ลืมจากเยื่อใย
ความหลังอดีต…ที่เธอทำไว้
คงไม่มีใคร…ลบเลือนได้….นอกจากน้ำตา
ภูผาที่มันสูง แน่นอน ว่าต้องแกร่ง
ภูผาที่ มันสูง แน่นอน ว่าต้องแกร่ง
ตั้งใจปีน ด้วยแรงใจ ขนาดไหน
ก็คงต้อง ยอมรับ ด้วยกายใจ
ว่าที่เรา ทำไป ดีเกินพอ
ตั้งใจปีน ด้วยแรงใจ ขนาดไหน
ก็คงต้อง ยอมรับ ด้วยกายใจ
ว่าที่เรา ทำไป ดีเกินพอ
คำคนนั้น ไม่เป็น ที่เชื่อถือ
ถึงเขาคือ คนที่บอก ว่ารักเจ้า
แต่ตอนนี้ เขาเปลี่ยนใจ ไปรักเขา
คำคนนั้น เช่นน้ำเน่า ข้างคงคา
ถึงเขาคือ คนที่บอก ว่ารักเจ้า
แต่ตอนนี้ เขาเปลี่ยนใจ ไปรักเขา
คำคนนั้น เช่นน้ำเน่า ข้างคงคา
ที่เคยบอก ว่ารัก เป็นหนักหนา
ที่เคยพูด เคยจา ว่ารักเจ้า
ที่เคยบอก แค่ลมปาก สาวแพรวพราว
เต็มไปด้วย วาจาฉาน ไร้จริงใจ
ที่เคยพูด เคยจา ว่ารักเจ้า
ที่เคยบอก แค่ลมปาก สาวแพรวพราว
เต็มไปด้วย วาจาฉาน ไร้จริงใจ
ขอบคุณที่ครั้งหนึ่งเคยผูกพัน
ขอบคุณที่ครั้งหนึ่งเคยผูกพัน
ขอบคุณที่เคยร่วมฝันข้างกันในวันเหงา
ขอบคุณที่ได้ทำหลายๆอย่างที่ใช้คำว่า”เรา”
แต่ไปนี้เวลาเศร้าเวลาเหงา
…คงไม่มีคำว่า”เรา”เหมือนเคย
ขอบคุณที่เคยร่วมฝันข้างกันในวันเหงา
ขอบคุณที่ได้ทำหลายๆอย่างที่ใช้คำว่า”เรา”
แต่ไปนี้เวลาเศร้าเวลาเหงา
…คงไม่มีคำว่า”เรา”เหมือนเคย
ที่เคยบอก…ว่ารัก…หายไปไหน
ที่เคยบอก…ว่ารัก…หายไปไหน
ที่เคยบอก…ไม่มีใคร…นอกจากฉัน
ที่เคยบอก…จะไม่ทิ้ง…ไม่มีวีน
คำๆนั้น…มันก็แค่…ลมปากเธอ…
ที่เคยบอก…ไม่มีใคร…นอกจากฉัน
ที่เคยบอก…จะไม่ทิ้ง…ไม่มีวีน
คำๆนั้น…มันก็แค่…ลมปากเธอ…
เธอไม่เคยเห็นฉันในสายตาก็รู้
เธอไม่เคยเห็นฉันในสายตาก็รู้
ขอแค่แอบเฝ้าดูอยู่ได้ไหม
ไม่ต้องการให้เธอรู้ถึงความนัย
แค่เธอไม่วางฉันเกินขอบใจ…..ก็เพียงพอ
ขอแค่แอบเฝ้าดูอยู่ได้ไหม
ไม่ต้องการให้เธอรู้ถึงความนัย
แค่เธอไม่วางฉันเกินขอบใจ…..ก็เพียงพอ
โทษตัวเอง..ที่ผิด..คิดสับสน
..โทษตัวเอง..ที่ผิด..คิดสับสน
..ยังเวียนวน..ทนอยู่..ไม่รู้หาย
..ความห่วงใย..มีให้..ไม่เสื่อมคลาย
..แม้สุดท้าย..ที่หวัง..ต้องพังลง
..ยังเวียนวน..ทนอยู่..ไม่รู้หาย
..ความห่วงใย..มีให้..ไม่เสื่อมคลาย
..แม้สุดท้าย..ที่หวัง..ต้องพังลง
ยามรักมักช้ำกระหน่ำจิต
ยามรักมักช้ำกระหน่ำจิต
คิดจะรักทำช้ำให้เศร้าหมอง
ลองรักแล้วยิ่งช้ำเจ็บที่ใจ
ต้องกลับไปทำใจที่สลาย
คิดจะรักทำช้ำให้เศร้าหมอง
ลองรักแล้วยิ่งช้ำเจ็บที่ใจ
ต้องกลับไปทำใจที่สลาย
เจ็บอยู่นานกว่าใจที่สลาย
ต้องนอนกัดหมอนน้ำตานอง
เสียน้ำตาเพราะรักช้ำเศร้าระทม
สอนให้คิดชีวิตรัก
ต้องนอนกัดหมอนน้ำตานอง
เสียน้ำตาเพราะรักช้ำเศร้าระทม
สอนให้คิดชีวิตรัก
สายน้ำที่รินไหล
สายน้ำที่รินไหล
กับแสงไฟที่เจิดจ้า
สุดท้ายในไม่ช้า
คงร้างลาเหือดแห้งและมอดไป
(อะไรในโลกนี้ไม่จีรัง…สาธุ)
กับแสงไฟที่เจิดจ้า
สุดท้ายในไม่ช้า
คงร้างลาเหือดแห้งและมอดไป
(อะไรในโลกนี้ไม่จีรัง…สาธุ)
ลบคนรัก
ลบเพื่อนในเฟส ที่ไม่เคยทัก
ง่ายกว่า ลบคนรัก ที่ไม่เคยลืม
ง่ายกว่า ลบคนรัก ที่ไม่เคยลืม
